Gozada. Hai que empezar dicindo o primeiro que penso cando recordo a charla de Jose Catoira sobre luthería de corda frotada no Centro, e a palabra que ven á mente é esa: gozada.
Porque é certo que cando organizas algo tes unhas expectativas de cómo vai a sair. Tes medos de que a xente poida vir, de cómo serás capaz de organizalo, e de cómo responderá o "ponente".
Sobre este último punto hai que dicir que o medo nese caso era nulo. É máis, había grandes expectativas de cómo iba a facer. Sabemos do bo facer de Jose no eido da luthería, e ademáis da súa máis que pribada bonhomía. Pero é que, ó final, superou con creces as xa altas expectativas: clase maxistral de historia constructiva do violín; xenealoxía dos máis importantes luthiers ata os nosos días, coa súa influencia ata hoxe en día; exemplos constructivos, xa que levou instrumentos feitos ou en proceso de fabricación de él mesmo. E, se xa non é pouco, saciou con creces as non poucas dúbidas a nivel de mantemento que todos lle fixemos alí, un auténtico bombardeo que non se limitou a aclarar puntual e individualmente, senón que soubo englobalas nun marco que aclaraba calquera dúbida relacionada ca dúbida inicial, e, sobre todo, por qué se teñen que facer as cousas tal como se fan.
Unha cousa me quedou, a min polo menos, máis clara aínda que antes. A relación de un músico co seu luthier ten que ser a mesma que ten un deportista co seu fisioterapeuta. Non se debe de ir só cando aparece a lesión: haiu que ir para ir prevendo o que pode aparecer e para que che diga o que tes que facer na casa para non te lesionar por facer mal as cousas.
Mil gracias, Jose Catoira, e un aviso para os próximos luthiers: o listón quedou moi alto. Conste que, coas previsións dos profesionais que no futuro próximo se van a pasar, vai a sr un festival de listóns estratosféricos!!!
Deixámosvos con un vídeo feito de recodo da charla.