Posposto curso de Daf e Darbuka

Comunicamos que o curso previsto de Daf e Darbuka impartido por Aniol López foi posposto para unha data todavía por concretar.

Descuidade, porque avisaremos para cando poida voltar por terras luguesas para que poidamos desfrutar da sea maestría.

Taller de musicoterapia anti-estrés.

Imos comezar cun ciclo de talleres de musicoterapia anti-estrés. Se ben dito estrés pode vir motivado dende fontes moi diversas, nestes talleres tratarase de traballar con técnicas que sexan efectivas á hora de buscar xeitos de relaxarnos a través da música.

Se traballará sobre as seguintes actividades:

• Improvisación grupal
• Expresión corporal
• Autoexpresión e canalización das emocións
• Desenrolo da creatividade e da espontaneidade
• Escoita activa musical
• Improvisación e práctica vocal
• Actividades de relajación e control da respiración
• Crecemento persoal
• Percusión corporal

Estes talleres desenrolaranse de xeito grupal, ainda que, caso de necesitarse, poderase ver a posibilidade de traballar de xeito individual.

O ciclo estará dirigido por Paula Rancaño, que, ademáis de ser profesora no Centro Daigaku de chelo, piano e técnica vocal, é Musicoterapeuta titulada.

Xa sabedes como poñervos en contacto con nos: teléfono, e-mail ou presencialmente.

Ciclo de Harmonía Moderna

Comezamos co ciclo de Harmonía Moderna:

É a evolución da harmonía clásica e a que se emprega hoxe case exclusivamente en tódolos estilos de música actuáis. 

Faremos exercicios e mostras prácticas dende o primeiro momento. Arranxaremos e harmonizaremos os temas que compoñan ou traian os alumnos. Ao mesmo tempo aprenderemos un pouco a arranxar temas de estilos variados (dende folk ata rock, pop…) e mesmo a compoñer os teus primeiros temas

NON son necesarios coñecementos previos de harmonía. Só coñecementos básicos de solfexo. Tódolos músicos de tódolos instrumentos (e voz) son benvidos. As clases son colectivas, pero a correción dos exercicios será personal e individualizada

O horario previsto inicialmente será os XOVES ás 20:00. Caso de que se precise facer máis grupos, ou a demanda esixa outro horario,  mirarase de compatibilizar segundo as demandas.

Tamén existe a posibilidade de clases individuáis se o alumno o precisa.

Novo curso de Daf e Darbuka con Aniol López

Novamente vamos a ter a honra de contar coa boa didáctica e o bo facer do artista Aniol López de Moragas.

Aniol xa estuvo impartido un curso este mismo ano nas cosas instalacións, e voltará para impartir un novo seminario de Daf e Darbuka.

A data será o sábado 13 de decembro de 2014, con un precio de 80 euros por alumno.

Podedes facer as reservas de praza por:

- e-mail na nosa dirección electrónica: centrodaigaku@centrodaigaku.es

- chamando por teléfono ó 982 873 763 ou ó 618 736 972

- pasándovos polo Centro Daigaku

MOI IMPORTANTE:

A data límite para as inscripcións será ata o mércores 11 de decembro. Se nesa data non se cubren un mínimo de prazas o curso non se celebrará.

E para que recordedes o que deu de si o curso anterior, voltamos a deixarvos o vídeo:

Organizándose Ciclo de Armonía Moderna

Anunciamos o inicio dun ciclo de clases de Armonía Moderna que estará impartido por Martín Blanes, mestre de corda pulsada no Centro Daigaku.

Todos aqueles interesados neste cursiño xa se poden ir preinscribindo para ir facendo o grupo (ou grupos). 

En breve publicaremos datas de inicio, duración, e temática xa un xeito máis específico.

Animádevos, tanto músicos interesados pero sen experiencia en aranoso armónicos como músicos con formación armónica clásica ou de conservatorio con inquedanzas de experimentar con xeitos distintos de enfocar a Armonía.

Concepto de Fiddle

Para seguir afondando no concepto de fiddle e o que ven sendo, niste caso xa máis centrado na zona peninsular e, en última instancia, en Galicia, remítovos ó texto que aparece na páxina de galiciafiddle.com . Dita páxina é unha referencia básica e moi necesaria para o mundo do fiddle, e describe dun xeito moi preciso a idea coa que se traballa este instrumento en Galicia.

Este texto, así como a página, é de Alfonso Franco, autoridade e referencia xa non só a nivel galego do violín tradicional en Galicia.

QUÉ É UN FIDDLE?

Fiddle é o nome utilizado internacionalmente para definir ao violín usado para interpretar músicas de raíz: tradicional, bluegrass, folk, celta, xitano, etc. A pesar de que se trata do mesmo instrumento, o peculiar modo de interpretar a música popular de cada territorio distíngueo do violín comunmente empregado para interpretar música "culta" e por iso é polo que nos países nos que o violín ten un forte arraigamento na tradición: Irlanda, Noruega, Canada, etc. utilicen as dúas palabras para diferenciar a un tipo de intérprete doutro.

Por pór un exemplo por todos coñecido:"The fiddler on the roof" foi traducido en español como "o violinista no tellado", cando en realidade trátase dun músico de música popular e por iso no título orixinal utilizan fiddle e non violín.

Máis sinxelo do que parece

Na actualidade, decenas de novos violinistas están a incorporarse á escena da música tradicional, e non porque se pasaron dez anos estudando nun conservatorio, senón porque se decataron de que o fiddle é un instrumento moi accesible para aqueles que teñan unhas calidades mínimas de oído e ritmo.

Este instrumento non só serve para tocar a melodía, sinó que é moi importante o seu papel como acompañante, creando harmonía ou sinxelamente facendo ritmo. E nisto é no que se basea o ensino no que creemos en Galicia Fiddle, para facer que cada vez máis e máis persoas de todas as idades saian á rúa cos seus violíns a tocar en festas e furanchos as melodías que aprenderon na clase ou ben simplemente a acompañar aqueloutras que, ou ben son interpretadas demasiado rápido ou descoñecen.

Unha das primeiras cousas que aprenden os estudantes de fiddle é a facer unicamente dous acordes e unha serie de ritmos que aplicarán ás distintas danzas interpretadas polos alumnos máis avanzados. Deste xeito enseguida poden incorporarse nun conxunto instrumental no que o seu papel é tan sinxelo como importante, xa que proporciona á melodía un ritmo sen o cal sería dificilmente bailable.

Un pouco de historia recente

Desde uns anos a esta parte, estivemos vendo como o violín tradicional e folk íase facendo un oco aos poucos dentro do panorama musical. Cada vez máis, pódense ver máis grupos que incorporan o violín dentro da súa banda: Sueño de Morfeo, Mago de Oz, Insite, etc.

Galicia contou durante séculos cunha importante tradición violinística baseada nos cegos cantores de coplas, quen co seu violín tanto acompañaban o relato das novidades máis cruentas, como facían bailar a toda unha aldea. Coa creación da ONCE, este oficio foi aos poucos desaparecendo e con el a tradición do violín popular. Afortunadamente quedaron para a posteridade gravacións en audio e vídeo do último dos violinistas tradicionais: “Florencio dos Vilares”, grazas ás cales coñecemos a súa maneira de interpretar a música tradicional.

Nace o Folk

Xusto en en momento en que o último elo da tradición desaparecía, xorde en Galicia un novo estilo musical que levará a música rural ás cidades: a música folk.

Nos anos oitenta, coa aparición deste, xorden un puñado de violinistas quen, integrados en distintos grupos, conseguen que o violín siga presente na nosa música. Coa excepción do disco de Pancho Álvarez dedicado a “Florencio dos Vilares”, nada de especial relevancia terá lugar na última década do sXX.

O renacer do sXXI

Coa chegada de Sondeseu no ano 2001 podemos escoitar por primeira vez a varios violinistas folk tocando xuntos. Isto ten lugar grazas á aposta que o Concello de Vigo fai a través do seu conservatorio de música tradicional, onde primeiro Quim Fariña (Berrogüetto) e máis tarde Alfonso Franco comezan a impartir, por vez primeira en toda a Península, clases de violín folk.

Nos últimos 5 anos a actividade relacionada co violín folk está a crecer de forma exponencial: Begoña Riobó publicou o seu primeiro disco homónimo; na Central Folque de Compostela Gutier Álvarez comezou a dar clases, Tonecho Castelo na Coruña, e en Lugo o “Proxecto Florencio”, dirixido por Germán Díaz rende homenaxe ao “Cego dá Fontaneira”.

En Vigo, un grupo de profesores e alumnos da ETRAD, lograron mediante a autoxestión organizar durante os dous últimos anos nunha pequena aldea chamada Xustáns, unha serie de cursos especializados de violín con algúns dos mellores fiddlers do mundo: entre eles Jany Lang (Hungría), Laura Cortese (Boston), Bruce McGregor (Escocia) ou Scott Hartley (UK). Este ir e vir de grandes mestres está a provocar que cada vez sexa maior o número de violinistas atraídos polos estilos alternativos.

Circuíto nacional

Ademais, a iniciativa deste grupo de fiddlers, asociados baixo o nome de “Asociación cultural GALICIA FIDDLE”, manteñen unha excelente relación cos dous dos máis prestixiosos violinistas alternativos de España: Diego Galaz e Oriol Saña, de Barcelona, e con quen tras o seu paso por terras galegas están a deseñar un circuíto a nivel estatal que lles permita nos próximos anos continuar traendo profesores de tan alto nivel a pesar da dificil situación que o mundo da educación e a cultura está a atravesar.

Novas actividades de Música e Movemento en marcha!!!

Xa podes traer a Centro Daigaku ós máis pequenos da casa!!!

Dende este mes, xa está a funcionar a nosa aula de Música e Movemento. Os mércores, en horario de 17:00 a 17:45, os cativos de 4 a 5 anos teñen o seu espazo para desenrolar as súas dotes para a música, traballando a súa psicomotricidade, coordinación, lateralidade e todas esas cousas técnicas que, ó fin e ó cabo, son eses tecnicismos que nos dan a oportunidade de pasalo como ananos cos cativos, e, ademáis, aprendendo os uns dos outros.

E, a partir de Novembro, se abre un segundo grupo, para renos de 2 a 3 anos, tamén os mércores, pero de 18:00 a 18:45.

Non faltedes!!!

Círculo de ukeleles !!!

Si señor. Leeron ben. Ímola armar con este pequeno instrumento, que según os entendidos en realidade se denomina ukulele.

É un instrumento moi divertido de tocar, moi sinxelo de sacarlle partido e, sobre todo, e se cadra máis importante, é ridículamente barato. Aínda que se poden atopar  a partir de uns 20 euros, unha inversión inicial de en torno a 40 ou 50 se fai máis recomendable para ter algo que funcione mínimamente ben. 

Ademáis é un complemento fantástico para xente que se inicia na corda pulsada ou xa se desenvolve niste amplo mundo

A actividade se fará tanto para adultos coma para cativos co seguinte horario:

Adultos: Martes de 20:00 a 21:00

Cativos: Mércores de 19:00 a 20:00

O precio será en consoancia co instrumento: pequeno pero resultón. 20 euros ó mes.

E se se preguntan qué pode dar de si iste instrumento, poñamos dous exemplos:

O primeiro é a versión virtuosa, a cargo de Kalei Gamiao:

O segundo é a versión lúdica, aínda que non menos habilidosa, e ademáis en conxunto. A "Ukulele Orchestra of Great Britain", tocando unha versión de "El bueno, el feo y el malo".

Aplicacións da Musicoterapia

Como xa sabedes, unha das actividades desenroladas dentro do Centro é a de Musicoterapia, e non hai mellor exemplo do que se acada con ela que unha aplicación práctica con un resultado contrastado. 

O link é:

http://www.laverdad.es/alicante/201409/17/hospital-denia-trata-musicoterapia-20140917122530.html

Páxina Web !!!

Por fin temos operativa a nosa páxina web!!!

Nela podedes ver un esbozo do que é a nos a academia, o personal que nela traballamos e o xeito que temos de desenrolar as nosas actividades.

Anotádea:

www.centrodaigaku.com

ou

www.centrodaigaku.es

Volta con Círculo de Tambores, agora tamén para nenos.

Neste mes, tamén retomamos a actividade de Círculo de Tambores, impartida polo mestre Efraím Díaz.

O horario será os Xoves ás 20:00 horas, cunha duración de unha hora.

Ademáis, abrimos a posibilidade de que os nenos tamén desfruten de esta actividade, ideal para desenrolar a súa psicomotricidade e a socialización con outros nenos. Para eles, o horario será tamén os Xoves, pero ás 17:00 horas, tamén de unha hora de duración.

Esperámosvos!!!

Empezamos con clases de Arpa !!

E retomamos o novo curso!

Este mércores día 3 de setembro, o arpista Julio Abal comezará as súas clases de Arpa no Centro Daigaku.

Aínda estás a tempo de apuntarte nesta actividade que tenrá lugar durante todo o curso. Ponte en contacto con nos pasando polo centro, por teléfono, e-mail, facebook, etc.

Finalizado o curso de Darbuka e Daf con Aniol López

Despois de 8 horas de curso, os asistentes ó curso que Aniol López ofreceu hoxe no Centro Daigaku podenlle dar merecido descanso ós seus brazos e dedos, pois foi un moi intenso cursiño o que recibiron.

Foron explicados e desgranados diversos ritmos característicos de cada un dos instrumentos, xustificados dende a súa procedencia, o cal serve de importante base para que agora cada un traballe o aprendido na súa casa, pois iso é o bon dunha masterclass de calidade: que te vas con deberes para casa.

Agradecer a Aniol López de Moragas o traballo desenrolado hoxe, froito dunha amplísima experiencia desenrollada durante anos a base de traballo e viaxes ós berces destes instrumentos, e a súa atención para que o curso rodara fluidamente. Foi un auténtico pracer contar coa súa presencia que contamos voltemos a ter no futuro.

E agradecer tamén, por suposto, ós asistentes ó curso por vir na víspera do día de Galicia.

Deixámosvos unha pequena mostra do que deu o cursiño de si, con unha pequena montaxe de fotos e vídeos tomados durante a tarde de hoxe.

CURSO DE DARBUKA E DAF CON ANIOL LOPEZ

CURSO DE DARBUKA E DAF CON ANIOL LOPEZ

O próximo 24 de xullo, o percusionista Aniol López impartirá un cursiño de Darbuka Turca e Daf Persa. o horario será un intensivo de 8 horas, comezando ás 10 para acabar ás 14 pola mañá, e de 16 a 20 pola tarde.

O Prezo será de 80 euros por persoa, e haberá prazas limitadas debido ó espazo de que se dispón.

Mellor que describir o que fai este xenio da percusión é velo e oilo

Coa darbuka:

E co Daf:

O cartaz do curso:

Violín e Fiddle: Puntos en común.

Debido a que no Centro Daigaku se imparten as dúas disciplinas, pareceume convinte comezar unha serie de artículos nos que se fai referencia a estos dous aspectos que se poden atopar na interpretación diste instrumento.

Iste que se vai a mostrar é unha traducción que fixen dun artículo que escribiu Gordon Swift na revista Strings Magazine en marzo de 2006. Pareceume interesante no senso de que fai fincapé non nas diferencias que hai entre os dous estilos, senón nos puntos en común que posúen e en como se retroalimentan entre eles.

Jose Varela, director e mestre de violín e fiddle no Centro Daigaku de Lugo.

APRENDER A DIFERENCIA ENTRE VIOLIN E FIDDLE

Violín é para música clásica e jazz, namentras que o fiddle é para folk, country e bluegrass. Pero é isto certo?

(Por Gordon Swift, posteado na revista Strings Magazine en marzo de 2006).

Se me desen un dolar por cada vez que me preguntan nun bolo dunha boda ou nunha cafetería se o que toco é violín ou fiddle, podería deixar o meu traballo diario e pasar máis tempo tocando o meu…en fin…violín ou fiddle. Normalmente contesto “en realidade é o mesmo instrumento, simplemente a música é distinta”. Xa sabes, violín é para música clásica e jazz namentras que o fiddle é para folk, country e bluegrass.

Pero é realmente certo? A portada da revista “Strings” anuncia que é “para intérpretes de violin, viola, chelo, baixo e fiddle”, coma se o violín e o fiddle estivesen separados e fosen distintos.

Logo cal é a diferencia? Dende que eu me considero un bo coñecedor do que é un violin, a pregunta que me ferve no miolo é “Qué é un fiddle?”.

No departamento de musicioloxía, The New Grove Dictionary of Music and Musicians define “fiddle” como “un termo xenérico para calquera cordófono (instrumento de corda) tocado cun arco”. Este instrumento inclúe o violín e moitos outros instrumentos tan diversos como o “goge” de unha corda da Africa Subsahariana, que é un instrumento feito usando de caixa de resoancia una media cabaza cuberta con pel de iguana ou boa; o “sarangi” do norte da India, que se toca cas uñas das mans e que ten 35 cordas simpáticas; e o “rebab”, un fiddle feito sobre una estaca, cun son temploroso que flota na cima dos metalófonos nas orquestas gamelanas de Java e Bali.

Os intérpretes clásicos occidentis a menudo usan “fiddle” como un termo cariñoso do violin, en íntima compaña de colegueo. Pero nos Estados Unidos, moito máis a miúdo fiddle significa o violin usado na música tradicional de Irlanda, Escocia e Francia e en todos os estilos descendentes da música americana: apalache, bluegrass, cajún, etc.

Superficialmente, este tipo de música é técnicamente menos complexa que o violin clásico (ainda que ás veces moi rápida!). Moitos intérpretes de fiddle nunca deixan a primeira posición. Pero a técnica de fiddle esixe moita habilidade, producindo ritmo e melodía coa intención de facer que a xente se erga e baile, e manter á xente diste xeito todo o tempo. Incluso cando estamos simplemente escoitando unha peza de fiddle, estamos a mover o corpo, ou seguindo o ritmo cos dedos ou movendo a cabeza rítmicamente. O énfase  tende a conducirse rítmicamente e flotar sobre a melodía seguindo formas básicas, a menudo seguindo un esquema AABB.

Esta simplicidade estructural abre un amplo abano de variacións e improvisacións, sobre as que o artista do fiddle vai facendo matices de arco e sutiles variacións coas que as engañosamente simples pezas se volven distintas do que inicialmente eran.

Hai outra tradición fiddle, con moi diferentes principios ou valores, na música afro-americana. Aquí, violín e fiddle mézclanse de moi interesantes maneiras.

Antes de que o jazz e o blues xurdiran no século XX, xa había unha longa tradición de bandas de cordas de xente de cor que usaban o fiddle e o banjo moito máis que a guitarra. Xa entrando nos anos 20 e 30, as bandas de corda incluían o violin nas súas grabacións.

Por exemplo, o dúo central dos Mississippi Sheiks, unha das bandas máis populares diste estilo (e creadores do tema clásico “Sitting on Top of the World”), eran Lonnie Chatmon no violin e Walter Vinson na voz e guitarra. E una grabación do ano 1928 dos Johnson Boys tiña ó guitarrista e fiddler Lonnie Johnson reclamándolle ó seu instrumento “Violín, canta o blues por min!”.

Esta liña tamén serve como título para unha colección de bandas de música de cordas afro-americanas con elocuentes notas históricas feitas polo productor Marshall Wyatt.

Hoxe en día, o son áspero e afiado distes intérpretes serían incluídos no campo do fiddle, aínda que eles debían de usar o nome “violin” para diferenciar a súa música do vello estilo de baile figurativo acompañado do fiddle (nunhas notas nunha recopilación de temas dos Mississippi Sheiks, un membro da familia Chatmon decía sobre as anteriores xeracións de músicos “naqueles días eles non se facía chamar violinistas, facíanse chamar fiddlers”).

As últimas bandas representaban cancións orixinais con violín acompañante nun novo estilo de blues que toma a voz como o seu modelo, tocando ó unísono acompañando ó cantante. Incluso durante os sós instrumentais, o violín fai respiracións, se toma pausas e fai longas notas mantidas. Os tempos son xeralmente relaxados, dando ós intérpretes espacio para facer despegar una gran riqueza de técnicas violinísticas, tocando en posición altas, amplos slides, vibratos, trémolos ou pizzicatos.

Neste momento, chamarlle “violin” non significa que esta música sexa seria e formal. Nas coleccións de Wyatt pódese atopar a James Cole no violin no tema “Adan and Eve” con Tommie Bradley cantando “Adán e Eva/no xardín do Edén/seguramente sacudiran aquela cousa, oh si/seguramente sacudiran aquela cousa”. (“Adam and Eve/in the Garden of Eden /surely must’ve shook that thang, oh yeah!/surely must’ve shook that thang.”). E xusto cando pensas que pillache o nome do instrumento, chega a Memphis Jug Band, con un membro da banda instando a Charlie Pierce en “Memphis blues”: “Ah, afina ese fiddle!” (“Aw, have a fit on that fiddle!”).

Tomando libertades

En contraste cos estandares do violín clásico occidental, o estilos de violín e fiddle europeo-americanos e afro-americanos mostran una ampla variedade nas que os intérpretes axustan e collen o instrumento. Poden poner a ponte máis plana para facer con máis facilidade dobles cordas ou fana máis baixa que a “norma clásica” para ter una acción máis doada. Algún intérpretes de fiddle collen o arco unos centímetros máis arriba da noz ou apoian o mastro do violín na palma da man esquerda. Outros moitos usan técnica que os clásicos considerarían que está lonxe da técnica clásica de interpretación.

Cando eu toco en momentos socias como bodas, toco varias pezas que é difícil encadrar na categoría de fiddle ou violin (debe ser por  eso polo que a xente me pregunta qué instrumento estou a tocar).

Por exemplo, durante o preludio dunha boda na que os invitados se estaban a xuntar, estaba tocando algo como un aire irlandés e outras pezas tranquilas para calmar os nervios que tiña todo o mundo. Entón, xusto antes da marcha nupcial, a miúdo toco a miña propia version do tema de trompeta en Re de Henry Purcell. Feita así, diste xeito, dame a opción de facer moita doble corda usando cordas ó aire e sons amplos, intensificando o momento entre os asistentes. 

Niste punto, tomándome estas liberdades nunha composición clásica, estou a tocar violin ou fiddle?. Eu mesmo non estou seguro.

Outro tema complicado de categorizar é o valas “Sobre las Olas”, unha melodía simple que parece cobrar vida por si mesma, viaxando a través do clásico, do popular, e dos idiomas populares dende que foi publicada por primeira vez en 1884 por Juventino Rosas. Foi un violinista mexicano nado nuha familia pobre de músicos indios Otomi.

Despois de mudarse para a Cidade de Mexico, Rosas acadou moito éxito na súa curta vida (morreu con 26 anos) como compositor de música de salón para a aristocracia. O seu traballo incúe esta peza que está dentro do estilo dos valses vieneses que estaban tan de moda naquela época. Posteriormente, “Over the Waves” converteuse nun hit nos Estados Unidos quedando moi vinculada á Lawrence Welk Orquestra, cos seus pulidos e clásicos violinistas.

Escoitei por primeira vez este tema a mediados dos 50, interpretada por unha orquesta de estudo, como banda sonora dos debuxos animados “Popeye o Mariño” que eu vía na clásica televisión en branco e negro da miña familia. Despois, en 1969, o gran Kenny Baker de Nashville incluíu a súa versión co fiddle con una banda de bluegrass no álbum xa clásico “Portrait of a Bluegrass Fiddler”.

Namentras, en pequenas vilas a ambas beiras da fronteira Mexicana, lonxe das cámaras de televisión e dos estudos de grabación, “Sobre las Olas” era un tema obrigado en bailes sociais e bodas. Abenicio Montoya de Santa Fe, Novo Mexico, a interpreta nese estilo nas grabacións recollidas en “La Música de los Viejitos: Hispano Folk Music of the Rio Grande del Norte”. Este fermoso conxunto de libro e tres CD, escrito e producido por Jack Loeffler, enfocase nos músicos tradicionais hispanos (incluíndo varios violinistas) de Novo Mexico e Colorado do sur. 

Seguindo este camiño podería conducir de xeito natural cara a Arizona  e ó “old fiddle style” de Tohono O´odham (os indixenas que están a cabalo entre a fronteira dos Estados Unidos e Mexico). Pero eso debería de ir en outro artículo diferente!

Algunhas das músicas máis interesantes sempre xurdiron de cruzar os límites convencionais do momento no que viviron, e eses intérpretes con prodixiosas habilidades técnicas sempre estiveron moi atarefados facendo esas colaboracions entre o límite violin-fiddle.

Estou seguro de que o repertorio de violin clásico vivirá para sempre, así como ese vasto espectro de temas que son claramente para o fiddle.

Pero coma nun estuario no que a auga salgada e a doce se mezclan, sempre haberá un rico territorio no que o violin e o fiddle se mezclen, e a xente sempre se preguntará sobre cómo se debería denominar o instrumento.
 

http://www.allthingsstrings.com/How-To/Get-Started-with-Strings/Learn-the-Difference-Between-Violin-and-Fiddle